Ο Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ αποφάσισε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη του τις δημοσίως και γοερώς διακηρυγμένες αντιρρήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των υπουργών της κυβέρνησής του, των βουλευτών και του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ και ερχόμενος σε αντίθεση με το σύνολο, σχεδόν, των ΜΜΕ της παράταξής του.

Από καθαρά κομματική σκοπιά, η πρωθυπουργική απόφαση φαντάζει, μάλλον, «περίεργη», αν όχι «ακατανόητη», δεδομένου ότι, όπως, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δείχνουν όλα τα στοιχεία και βεβαιώνουν τα δεδομένα, το κυβερνών κόμμα θα χάσει τις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές, ή, εν πάση περιπτώσει, δεν πρόκειται, εύκολα, να τις κερδίσει.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που τίθεται είναι «τι και ποιος» «έσπρωξε» τον πρωθυπουργό στην απόφαση για πρόωρες εκλογές. Ο ισχυρισμός ότι «τον επηρέασε και τον "πήρε στο λαιμό του" ο Γ. Σουφλιάς», όπως λένε κάποιοι «άσπονδοι φίλοι» του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, μάλλον δεν πείθει.

Ούτε, βεβαίως, πείθουν όσοι υποστηρίζουν - ανάμεσά τους και μερικοί εξ εκείνων που αρχικά είχαν, μετ' επιτάσεως, ταχθεί κατά των πρόωρων εκλογών - πως «ο Καραμανλής ξέρει τι κάνει, ποντάρει στις ικανότητές του, αλλά και στην "πολιτική ανικανότητα" του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, πιστεύοντας ότι μπορεί να κερδίσει κι αυτές τις εκλογές.»

Και λίγοι θα πειστούν ότι ο πρωθυπουργός κατέληξε στην απόφασή του, επειδή ένιωθε πολύ στριμωγμένος από το ΠΑΣΟΚ, που είχε ξεκαθαρίσει πως, ούτως ή άλλως, θα οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, εκμεταλλευόμενο την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

ΑΥΤΟΙ που, στην πραγματικότητα βρίσκονται πίσω από την απόφαση του Κ. Καραμανλή, είναι οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτοί ήθελαν «εδώ και τώρα» εκλογές - εμμέσως πλην σαφώς, το άφηναν να εννοηθεί και δημοσίως - προφανώς επειδή θεωρούν πως έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά τους. Και, βεβαίως, είχαν τον τρόπο να τις επιβάλουν.

Οτι τις δικές τους «συμβουλές» και «προτροπές» ακολούθησε ο πρωθυπουργός, φαίνεται και από το γεγονός ότι στη δήλωσή του για προκήρυξη των πρόωρων εκλογών, ανέφερε πως ζητάει «νωπή εκλογική εντολή» για να προχωρήσει, πιο γρήγορα και αποτελεσματικά τις οικονομικές και άλλες αναδιαρθρώσεις. Κι όλοι σε τούτο τον τόπο γνωρίζουν ότι αυτές οι αναδιαρθρώσεις είναι απαίτηση του κεφαλαίου και μόνο αυτό εξυπηρετούν.

ΤΟ ΑΝ αυτή τη «νωπή εντολή» την πάρει η ΝΔ, ή το ΠΑΣΟΚ, λίγο ενδιαφέρει τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, καθότι γνωρίζουν ότι τα δυο κόμματα δε διαφέρουν, επί της ουσίας και την ίδια πολιτική υπέρ των συμφερόντων της κυρίαρχης αστικής τάξης θα εφαρμόσουν.

Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, της οικονομικής εξουσίας, είναι αυτοί που κινούν και, εν πολλοίς, καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Και, όταν χρειάζεται, έχουν «τον τελευταίο λόγο» και για το χρόνο των εκλογών κι ας λένε κάποιοι ότι αυτός καθορίζεται από τις συνταγματικές διατάξεις, ή, εν πάση περιπτώσει, είναι στη δικαιοδοσία κι αποτελεί προνομία του εκάστοτε πρωθυπουργού και της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

ΟΜΩΣ, ως γνωστόν, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν ενδιαφέρονται μόνο για το χρόνο των εκλογών, αλλά και για το πώς θα συνεχίζεται απρόσκοπτα και, ει δυνατόν, προγραμματισμένα, η κυβερνητική εναλλαγή των αστικών κομμάτων. Κι αυτό έχουν τη δύναμη και τη δυνατότητα να το επιβάλουν, με πολλούς και διάφορους τρόπους.

Ας μην ξεχνάμε ότι ένας πρώην πρωθυπουργός, ο Κ. Μητσοτάκης, κατήγγειλε δημοσίως ότι η κυβέρνησή του «έπεσε», από τη δράση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, που την ανέτρεψαν για να επαναφέρουν στη θέση της την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Κι είναι αυτή η δημόσια καταγγελία, μια ομολογία, από τα πλέον αρμόδια χείλη, ότι τις κυβερνήσεις στη χώρα μας τις επιλέγει μια χούφτα κεφαλαιοκρατών και όχι ο λαός διά της ψήφου του.

ΟΙ ΠΡΟΩΡΕΣ εκλογές γίνονται με στόχο να βγει μια ισχυρή κυβέρνηση - είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ, ή και μια κυβέρνηση συνεργασίας - ικανή να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης και μετά από αυτή. Μια κυβέρνηση που θα πάρει πιο σκληρά οικονομικά και άλλα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτό θέλουν οι κεφαλαιοκράτες και τα κόμματά τους.

Για να μην το πετύχουν ένας τρόπος υπάρχει. Με την ψήφο του ο λαός να επιβάλει ανίσχυρη κυβέρνηση, που δε θα μπορεί, εύκολα, να πάρει τα νέα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Ετσι θα τους «γυρίσει μπούμερανγκ». Κι αυτό θα γίνει αν η λαϊκή ψήφος κατεβάσει όσο το δυνατόν χαμηλότερα τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και ανεβάσει όσο χρειάζεται υψηλότερα τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ. Ιδού, λοιπόν, «πεδίον δόξης λαμπρόν»...